Het is zondag 12 maart 2023. Gisteren was een heftige dag. Samen met duizenden anderen zat ik op de A12 in Den Haag en protesteerde ik (Pieter) tegen de subsidies aan de fossiele industrie. Het protest begon zonnig; met een klassiek concert, toespraken en veel zingen. Daarna waterkanonnen, kou, arrestaties en met een nat pak weer naar huis. Ik laat alles wat gebeurd is nog eens door mij heen gaan en sla vervolgens het boek open wat ik voor de 40-dagen-tijd aan het lezen ben (40 Days of Decrease van Alicia Britt Chole). Het gaat over hoe Jezus huilt over de stad Jeruzalem die geen vrede kent (Lukas 19:41-42).
Jezus is bewogen met het lijden van zieken, van onderdrukten, van hen die geen vrede kennen, van hen die onrecht wordt aangedaan. Jezus huilt. Beelden van mensen die op de vlucht zijn door mislukte oogsten, overstromingen en andere rampen komen in mijn gedachten naar boven. Verdriet. Ik laat het even toe en al snel springen de tranen mij in de ogen. Waarom moeten er zoveel mensen op deze aarde lijden? Wat staat ons allemaal nog te wachten? Hoeveel mensen zullen er nog op de vlucht slaan? En waarom worden juist de mensen die al weinig hebben het hardst getroffen?
Bedenk waar God verdriet over heeft in jouw leven of in de wereld, en deel mee in Gods verdriet. De schrijfster geeft deze opdracht om over na te denken. Ze heeft het over heilig verdriet. Het is de uitnodiging om je te laten raken door wat God raakt. En het raakt mij.
Meedoen met protestacties is voor mij in verzet komen tegen een wereld die onrechtvaardig is. Een wereld waar rijke landen veel meer hebben bijgedragen aan de opwarming van de aarde, en arme landen vooral de consequenties daarvan ondervinden. Jezus leerde zijn volgelingen om zonder geweld in verzet te komen tegen hen die onrecht doen: om niet weg te lopen als iemand je op de wang slaat, maar je rug te rechten en je andere wang toe te keren, om ook je bovenkleed te geven als iemand je onderkleed afneemt om zo te laten zien wie onrecht doet. En Jezus kwam zelf ook in verzet. In verzet tegen de handelaren in de tempel; Hij maakte een zweep, gooide de tafels om en verjoeg zo alle handelaren uit het huis van zijn Vader (Johannes 2:13-25). Ik zie in Jezus iemand die niet alleen de onvoorwaardelijke liefde van God laat zien, maar ook durft te staan voor recht en die in verzet komt tegen onrecht. Tegen het onrecht in het huis van zijn Vader; tegen het onrecht op de schepping van zijn Vader.
Vaak wordt in de discussie rondom klimaatverandering de vraag gesteld: ‘Wat heeft het voor zin dat ik mijn afval scheid? Geen vlees eet? Etc. En als ik stil sta bij de klimaatcrisis, maakt het mij alleen maar wanhopig.’ Het uitzicht op de hemel kan troostend zijn. Maar, zou God zijn schepping zomaar laten zitten? Zou God zich onverschillig laten over deze wereld? Ik denk van niet. Jezus leert dat het koninkrijk van de hemelen er juist is voor deze aarde; laat uw wil gedaan worden op aarde zoals in de hemel. En juist daar onstaat hoop. Onze hoop en verwachting mogen we juist vinden in het meebouwen aan het koninkrijk van God op deze aarde. Joanna Macey noemt dit ‘actieve hoop’. Dit betekent dat je niet wacht tot je zeker bent dat het helemaal goed gaat komen, maar dat je focust op dat waar je naar verlangt.
Ik verlang naar het koninkrijk van God; naar een wereld waar liefde regeert, waar we alles eerlijk verdelen, waar we de aarde niet uitbuiten, maar zorgdragen voor Gods schepping. En ik merk dat door mij in te zetten voor deze wereld ik hoop ontvang. Het is een hoop die ontstaat door te leven naar het koninkrijk waar ik naar verlang. Door keuzes te maken die niet altijd comfortabel zijn, maar wel in lijn zijn met dat koninkrijk van liefde en recht. Op deze manier mag ik mee gaan in de missie van God om Zijn koninkrijk hier op aarde te bouwen.
In deze blog heb ik iets willen delen over hoe mijn geloof en klimaatactivisme met elkaar te maken hebben. Het is mijn geloof dat mij uitdaagt om me te laten raken door wat God raakt; om verdriet over wat misgaat toe te laten. Het is het voorbeeld van Jezus dat mij inspireert om in verzet te komen. En het is het meebouwen aan het koninkrijk van God op aarde dat mijn hoop en verwachting is. Het is zoals we in de meeting op 7 mei zongen, in het lied Hosanna van Hillsong:
Break my heart for what breaks Yours, everything I am for Your kingdom’s cause.