In de voorbereiding op het praatje dat ik op 16 november mocht houden, werd ik opnieuw geraakt door het bijzondere verhaal uit Johannes 13 — de voetwassing. Het is een bekend verhaal, maar telkens als ik het lees, spreekt het op een nieuwe manier. Misschien herken je dat wel. Soms lees je een Bijbelgedeelte dat je al honderd keer hebt gezien, en ineens valt er een ander woord, een andere beweging of een andere laag op zijn plek. Dat gebeurde ook nu.
In dit blog neem ik je graag mee in een aantal gedachten die mij hebben geraakt tijdens de voorbereiding, én tijdens de dagen in het klooster waarin ik de tijd had om bij deze woorden stil te staan. Het is een verhaal met gelaagdheid… een verhaal waarin je de liefde van Jezus bijna kunt aanraken.
Dienen… maar niet op mijn manier
Tijdens de voorbereiding besefte ik hoe lastig dienen soms is — juist omdat ik denk dat ik het zo goed bedoel. In mijn werk als docent op de HAN betrapte ik mezelf er laatst op dat mijn helpen soms eigenlijk vooral ‘zenden’ is. Ik wil vernieuwen, verbeteren, anders doen… maar zie daarin soms te weinig de eigenheid van de ander.
Herken je dat? Dienen dat toch stiekem over jouw agenda gaat?
Dat maakt de les van Jezus des te scherper. Hij ging níet voor Zijn eigen gelijk. Hij nam de laagste plek in, om ruimte te maken voor de ander. Dat botst soms met mijn karakter, mijn tempo, mijn neiging om door te duwen. Maar juist daarin spreekt Jezus: heb elkaars belangen voor ogen.
Petrus, en de kunst van ontvangen
Ik herken veel in Petrus. Zijn weerstand. Zijn verlangen. Zijn impulsiviteit. Zijn schaamte.
Dienen is één ding. Gediend worden is misschien nog wel lastiger. Ik merkte dat zelf toen ik in september op krukken liep — ineens moest ik hulp ontvangen. Het vraagt kwetsbaarheid. En het laat je zien hoe graag je de controle houdt.
Petrus laat zien hoe menselijk dat is. Maar Jezus houdt vol: “Als Ik je niet mag wassen, kun je niet bij Mij horen.” Dienen en je laten dienen horen bij elkaar. Het ene kan niet zonder het andere.
De leerlingen — en de opdracht voor ons
Jezus laat zijn actie niet zweven als een mooi voorbeeld. Hij noemt het een voorschrift. Een patroon. Een opdracht. Met die verrassende draai in vers 17: Je wordt niet gelukkig door het alleen te begrijpen. Je wordt gelukkig door het te doen.
Wij mogen dus leven vanuit dezelfde gezindheid als Jezus: elkaar dienen in liefde. Niet over elkaar heen walsen. Niet jezelf verliezen, maar ook niet je eigen gelijk als hoogste goed zien. In ons thema ‘eenheid in verscheidenheid’ raakt dit precies de kern: we zoeken eenheid in het noodzakelijke, vrijheid in het onzekere, en liefde in alles.
En soms vraagt dat iets heel concreets. In een appgroep. In een gesprek. In hoe we samenwerken binnen Hemelsbreed. Of in kleine gebaren waar niemand iets van ziet.
In het dienen ontmoeten we de Ander
Als ik één ding uit de voorbereiding meeneem, dan is het dit:
in het dienen ontmoet ik de ander… en soms ontmoet ik daarin ook iets van Jezus Zelf.
Misschien is dat wel waar Hij op doelt als Hij zegt dat we gelukkig zullen zijn als we dóen wat Hij heeft voorgedaan. Dienen is geen last. Het is een weg naar vreugde, naar verbinding, naar gemeenschap.
Ik hoop dat we dat samen mogen blijven oefenen — in onze connectgroepen, in de MeetUP, in ons dagelijks leven. Niet alleen begrijpen, maar doen.
Wil je een keertje langskomen bij Hemelsbreed? In onze activiteitenagenda zie je wanneer onze MeetUps plaatsvinden. Je bent altijd welkom om een keer aan te haken. Op deze pagina lees je hoe onze MeetUps gaan, evenals antwoorden op veelgestelde vragen.