Afgelopen zondag stonden we tijdens de Hemelsbreed-meetup stil bij een thema dat misschien niet direct comfortabel voelt, maar wel wezenlijk is: “Want wij moeten allen voor de rechterstoel van Christus verschijnen” (2 Korintiërs 5:10). Een tekst die ons even uit het hier en nu trekt en ons confronteert met een grotere werkelijkheid.
We begonnen met een gedachte-oefening. Stel je je eigen begrafenis voor. Wat zouden mensen over je zeggen? En belangrijker: komt dat overeen met hoe je nu leeft? Die vraag bleek verrassend raak. Want zolang het einde nog ver weg lijkt, voelen we weinig urgentie om van koers te veranderen. Toch nodigt deze oefening uit om eerlijk te kijken naar ons leven — niet vanuit angst, maar vanuit bewustzijn.
Van daaruit zoomden we in op de spanning die veel christenen herkennen: aan de ene kant het evangelie van genade, aan de andere kant de Bijbelse woorden over oordeel en verantwoording. Velen van ons zijn gevormd in een traditie waarin genade centraal staat — terecht. We worden gered door geloof, niet door werken. Jezus heeft het werk volbracht.
Maar betekent dat dan dat het er niet toe doet hoe we leven?
Paulus is daar helder over. Genade is geen vrijbrief om ons leven in te richten zoals wij willen. Integendeel: juist omdat we vrijgesproken zijn, worden we uitgenodigd om ons leven bewust in dienst te stellen van God. Niet gedreven door angst voor oordeel, maar door liefde en gehoorzaamheid. Wat ons hoofd en hart raakt, krijgt handen en voeten in hoe we leven.
Daarna keken we specifieker naar de rechterstoel van Christus. Niet als een veroordelend moment over eeuwige bestemming — want wie in Christus is, komt niet in het oordeel — maar als een beoordeling van ons leven. Paulus gebruikt het beeld van bouwen: wat we bouwen op het fundament van Christus kan standhouden of verbranden. Niet alles heeft dezelfde waarde. Het gaat om wat blijft.
Dat oordeel is geen strafmoment, maar een moment van waarheid. Van zien wat ons leven heeft voortgebracht. Van loon, niet van veroordeling.
Wanneer dit gebeurt, blijft deels een mysterie. We stonden stil bij Bijbelgedeelten die spreken over de vereniging van Christus en zijn gemeente — een ontmoeting waarin we altijd bij Hem zullen zijn. In dat licht krijgt de rechterstoel iets intiems: een ontmoeting tussen Christus en zijn lichaam, waarin ons leven wordt gezien, gewogen en geliefd.
Aan het einde keerden we terug naar de beginvraag. Niet: ben ik goed genoeg? Maar: wat zou ik graag willen horen van Jezus als ik voor Hem sta? En wat betekent dat voor hoe ik vandaag leef?
Een vraag om niet snel te beantwoorden. Maar wel één die uitnodigt tot luisteren, stilte en gesprek — precies waar we bij Hemelsbreed ruimte voor willen maken.
Wil je een keertje langskomen bij Hemelsbreed? In onze activiteitenagenda zie je wanneer onze MeetUps plaatsvinden. Je bent altijd welkom om een keer aan te haken. Op deze pagina lees je hoe onze MeetUps gaan, evenals antwoorden op veelgestelde vragen.