Read and tweet
Lees en praat mee over ‘Mintijteer’ van Esther Maria Magnis
Verhalen vormen en inspireren ons. Het plaatst je in een andere wereld. In het boek ‘Mintijteer’ neemt Magnis ons mee in haar persoonlijke verhaal over het verlies van haar vader, haar geloof dat verloren gaat, en haar leven dat totaal instort.
Het is een boek dat je niet zozeer leest, als wel ervaart. Het laat een onuitwisbare indruk achter omdat het gevoelsmatig zo veel doet: het verward, troost, ontroert, verontwaardigt. Het maakt nieuwe vragen wakker, en trekt oude antwoorden in twijfel, het spit de boel van binnen om en zet je in beweging. Zo’n boek dus.
Op drie avonden gaan we met elkaar in gesprek over dit boek. We bespreken wat ons opviel, wat ons prikkelt en wat ons raakt. We bespreken het boek in drie delen. Voor de eerste avond willen we je vragen om deel 1: ‘rood’ gelezen te hebben.
Wanneer: zondagavond 22 september, 6 & 20 oktober
Tijd: 20:00u – 22:00u
Locatie: Grand Cafe Metropole (achterin)
Opgeven: info@hemelsbreed.info
Kosten: deelname is gratis, enkel zelf het boek aanschaffen
Vijf jaar heeft ze ervoor nodig. Daarin vindt ze een taal die Mintijteer ver laat uitstijgen boven het persoonlijke verhaal van een verdrietig christelijk meisje. Dat exemplarische verklaart denk ik het enorme succes van dit debuut, ook onder een seculier publiek: in doorleefd proza beschrijft Magnis een uniek en tegelijkertijd universeel verhaal van rouw en wederopstanding, dat we – gelovig of niet – vanuit ons mens-zijn allemaal zullen herkennen, namelijk hoe de dood van de een – een ouder, een kind, een zus of een broer, een vriend of vriendin – een verwoestende uitwerking kan hebben op het leven van de ander – een ouder, een kind, een zus of een broer, een vriend of vriendin.
Hoe de dood van een dierbare je kan laten struikelen en doen stilvallen in een volstrekt andere werkelijkheid. Waar niets meer over is van alles wat waar leek. Waar alle hoop en vertrouwen, alle leven en toekomst kapot zijn geslagen op de concrete feitelijkheid van die ene dood die je tot wanhoop drijft: ‘Doodstil de hele wereld. Stil en koud. Als wanneer er sneeuw is gevallen. Zonder God. Zonder mijzelf. Roerloos. (…) De dingen in de wereld klinken niet meer. Er is geen harmonie meer, geen logische opeenvolging van tonen waar je wijs uit kunt worden. Dit gebeurt elke dag op deze wereld. In alle landen. Elke dag, steeds opnieuw stort de wereld in elkaar, zonder dat we het horen.’
Mintijteer vertelt het verhaal van zo’n ingestorte wereld. Spijbelend en kettingrokend trekt Magnis zich na de dood van haar vader terug op de puinhopen van haar verloren bestaan. Daar zoekt ze – in de brokstukken – naar Waarheid, naar iets waarmee ze een nieuwe wereld kan bouwen, steviger dan de vorige, want die bleek vals. Zij vindt die pijler uiteindelijk bij God, die ingrijpend anders én precies hetzelfde blijkt te zijn als hoe ze hem als kind heeft ervaren: ‘God is verschrikkelijk. God brult. God zwijgt. God lijkt afwezig. En God heeft lief met een radicaliteit waar je bang van kunt worden.’