Na anderhalf jaar, zit mijn stage bij Hemelsbreed erop. Wat voor mij als een telkens terugkerend refrein heeft geklonken, is het lied Pelgrimstocht van Reisgenoten.
Toen ik dit lied voor het eerst hoorde bij Hemelsbreed, dacht ik dat het specifiek over deze gemeenschap ging. Aan de hand van de tekst, wil ik voor de laatste keer het woord tot iedereen richten, over hoe ik mijn stageperiode bij Hemelsbreed ervaren heb.
We lopen door seizoenen, de ritmes van de tijd.
Vreugde en verdriet en soms ook strijd.
Vertrouwend op Gods stem, en geborgen in zijn hand;
Lopen we de weg naar ’t Vaderland
Mijn periode bij Hemelsbreed is een heel mooi seizoen, waar ik met heel veel dankbaarheid op terug mag kijken. Ik ben God heel dankbaar dat Hij mij begin vorig jaar naar deze plek gebracht heeft. Ik heb wat gegoogeld, vervolgens de website van Hemelsbreed doorgelezen, en toen was ik enthousiast! Ik kwam op een zondag langs, het was er heel gezellig, en ik voelde mij meteen op mijn gemak bij de gemeenschap.
Refrein:
En we zoeken naar meer van onze God
We lopen samen in de pelgrimstocht
We willen leven als heilig volk van God.
Ieder zijn plek in de pelgrimstocht.
Het is soms zoeken hoe Hemelsbreed precies in elkaar zit, omdat er geen hele vaste structuren zijn. Maar ik heb gezien dat de neuzen dezelfde kant op staan en iedereen met elkaar aan het zoeken naar meer van God. Ieder mag dat op zijn eigen manier doen, en doordat je het samen doet, is er verbondenheid.
In de loop van de tijd heb ik meer en meer mijn eigen plekje mogen vinden bij de gemeenschap. Ik was er gemeentelid, maar ook stagiair. Ik kwam nieuw binnen, maar ik ging ook snel inhoudelijk taken oppakken. Daar moest ik soms wel aan wennen, en zoeken, maar ik voelde mij vaak bevestigd door de gemeenschap.
We vertellen Gods verhaal van vader op zoon.
Bevestigen zijn liefde en zijn trouw.
Wij leven als familie, op missie met elkaar;
Kom en zie: het Koninkrijk is daar!
De gemeenschap zoekt op allerlei manieren naar God, de diversiteit van geloofsstijlen is inspirerend en heel leerzaam. En ik heb mijn eigen geloof hier kunnen laten bloeien en ruimte gekregen om hierover te delen. Ik heb zelfs twee keer gepreekt. Ik vond het heel spannend om te doen, maar ik ben heel blij dat ik het op deze plek heb mogen oefenen. Het is heel bijzonder om te zien dat er na mijn boodschap in allerlei verschillende groepjes over doorgepraat kon worden, om zo samen te zoeken naar een verdere toepassing voor ieders eigen leven.
De liefde voor God en voor de ander, is in de gemeenschap sterk aanwezig. Het werkt echt zoals een familie! Er zijn meningsverschillen en andere visies, en daar mag over gediscussieerd worden, maar uiteindelijk helpt iedereen elkaar een stapje verder te groeien.
Ooit komt er een dag, dat de reis ten einde komt.
Als vreemdelingen vinden wij ons thuis.
Jezus heft het glas, en de tafel is bereid;
Een eeuwigdurend feest… in Zijn aanwezigheid!
Voor mij is mijn reis bij Hemelsbreed nu ten einde gekomen, maar dat is zeker geen definitief einde! Ondanks dat ik niet meer op deze plek kan meelopen met de pelgrimstocht, is mijn reis nog lang niet ten einde. Ik ben mijn eigen geloofsleven ook veel meer als een pelgrimstocht gaan zien en mijn reisgenoten mogen allerlei christenen in verschillende contexten zijn. Om samen meer te zoeken van God.
Ik kwam als vreemdeling binnen, en vond bij Hemelsbreed een thuis. En wanneer ik nog een langskom, weet ik dat ik weer een plekje aan tafel kan vinden bij jullie en mij thuis mag blijven voelen.
Genade en vrede voor elke vreemdeling
Die zoekt naar waarheid en geluk.
Hier ben je welkom om te zijn wie je bent;
Te zoeken naar wat God jou heeft gegund…
Ik wens Hemelsbreed alle genade en vrede toe! Ik bid dat Hemelsbreed voor iedereen een plek zal blijven waar hij/zij helemaal zichzelf zal zijn, en zich door de liefde van de gemeenschap, geliefd mag weten door God.
Liefs, Catherine