Een groot gedeelte van mijn leven ben ik druk geweest met uitvogelen wie ik ben en wat ik wil. Hoe mijn carrière eruit zou moeten zien en hoe ik netjes de maatschappelijke ladder kon opklimmen. Allemaal zodat het mij op de een of andere manier zou definiëren. Ik geloofde altijd wel dat God mij heeft gemaakt, maar dacht dat er nog een groot gedeelte van ‘het werk der leven’ bij mij lag. Tot ik het lied “Who you say I am” van Hillsong hoorde:
Het gaf me een compleet nieuwe dimensie als het gaat om mezelf zijn. Ik bepaal niet wie ik ben. Ik hoef niet te bepalen wie ik ben. Anderen bepalen niet wie ik ben. God bepaalt wie ik ben. En dat is machtig mooi, want God heeft mij met veel zorgvuldigheid en liefde gemaakt en Hij heeft altijd het beste met mij voor.
En daarmee werd ik in één klap bevrijd. Ik hoef niet op zoek naar mijn levensinvulling. Ik ben niet afhankelijk van anderen, of van het vinden van mijn eigen kracht. Ik hoef niet van alles uit te vogelen om uit te zoeken wie ik ben. Ik hoef helemaal niets te doen om geliefd en waardevol te zijn.
Wauw.
En ja, dit inzicht is goud. Maar hiernaar leven is soms nog lastig. Ik ga dan zelf aan het roer staan en bedenken wat ik allemaal moet doen. Tot God mij op de schouder tikt en vraagt of ik weer een stap opzij wil zetten en Hem aan het roer wil laten.