Aanstaande zondag word ik, samen met mijn man en een vriendin gedoopt! Anderhalf jaar geleden volgden mijn man en ik de Alpha cursus, waarin we samen onze relatie met God hebben mogen verdiepen. Toen voelden we al dat wij ons ‘ooit’ wilden laten dopen. Het duurde toch nog meer dan een jaar voordat we ons er écht klaar voor voelden. Het voelde alsof we wat meer tijd nodig hadden om te ervaren wát dopen dan precies voor ons betekent. Die tijd van bezinning vond ik heel fijn; het gaf ons de kans om naar de doop toe te leven.
Ja
Voor mij is de doop een dikke vette ‘JA’ tegen God. Ik weet dat God er altijd is, en dat Hij mij nooit heeft losgelaten. Ook in de moeilijke tijden was Hij erbij. Hij zegt áltijd ja tegen ons, en met mijn doop wil ik ‘ja’ terugzeggen. Je hoort zoveel mooie dingen; over de veranderingen die je na zo’n doop kunt doorgaan. Waar ik blij mee ben is dat er ook eerlijk gesproken wordt over strijd die je na de doop kunt ervaren. Maar iedereen zegt erbij: we zullen voor je bidden.
Overgave
Het thema ‘overgave’ speelt voor mij de laatste tijd, sinds we een concrete datum hebben voor de doop, een grotere rol. Ik zie mijn doop als teken van overgave aan God. Maar ook de letterlijke overgave vind ik een beetje spannend. De vrouwen die mij gaan dopen heb ik al een paar keer gevraagd ‘of ze mij wel kunnen houden’.
Daarnaast vind ik kopje onder gaan ook best spannend. Ik ben geen waterrat en al jaren ga ik tijdens het zwemmen niet meer kopje onder. Ik vind het gewoon niet fijn. Ook zie ik een beetje op tegen de kou. Je hebt mensen zoals mijn man, die bij het zwemmen direct helemaal ondergaan, en je hebt mensen zoals ik, die langzaam centimeter voor centimeter proberen te wennen aan het water (wat nooit effectief is… maar goed). Je snapt dat ik naast het geestelijke aspect ook het fysieke aspect een beetje spannend vind. Maar wel in positieve zin!
Voorbereiding
In de afgelopen weken heeft Gerrieke ons voorbereid op de doop. We hebben gepraat over de betekenis van de doop en ze heeft ons gevraagd om na te denken wat de doop voor ons persoonlijk betekent. Ook heeft ze ons meer verteld over de praktische kant; hoe gaat zo’n doopdienst nu? En mag je je neus dichtknijpen? Het klinkt misschien suf, maar ik vind het fijn om dat vooraf te weten.
Wij drieën hebben namelijk nog niet veel ervaring met doopdiensten, dus alles voelt nog een beetje nieuw. Maar het belangrijkste: ik heb er vooral ook heel veel zin in. Meer zin dan spanning, dus dat is positief. Na de doop zal ik schrijven over de doop zelf en de periode daarna. Voor nu leven we naar de doop toe: op 29 september!